南京女大学生自撰“植物游记”科普中药材,你怎么看?
谢谢邀请!这个新闻我也在网上看到了,女孩是贵州毕节的叫樊蓉,就读于中国药科大学中药学院、利用空余时间和一群志同道合的朋友上山寻百草,寻证药学书中的植物和药材,再将它们的颜色形态、药理药性以通俗易懂的方式记录下来,并精心撰写成原创文章发表在自己的微信公众号上,并取名“植物游记”,引起了很多喜欢植物学中药学朋友的广泛关注!好评如潮!
真是了不起,不简单,作为同样也是中药学专业毕业的我来说我真的很佩服你!能够将自己的所学知识通过实践,不畏艰险,辛苦上山***药,认药还亲自尝试药材,用自己的理解,通通俗易懂的语言把难懂枯燥的专业理论知识、通过微信公众平台让更多的热爱植物学热爱中药学知识的朋友可以轻松的学习,理解,掌握更多有趣的中药学知识,还可以互动交流认识不少志同道合的朋友!这可比书本上的学习生动有趣多了!
想起自己上大学的时候,整天抱着中药学,药用植物学,本草纲目背的昏天黑地,就应付考试了,几年大学上完就一脑子理论,好些中药材在山上长什么样子都没见过,就只见过书本上的插图!认识药还是参加工作以后慢慢才知道什么药实际长什么样子,就是现在也还有好多种药材原植物也还没见到过!真心佩服小学妹,这才是学以致用,最有意义的学习实践活动!关键是能够不怕吃苦受累坚持下去,还不忘把自己的实践学习分享给大家共同进步!这才是真正的学霸,现在好多高校都只注重理论课的学习,实践活动很少,很多“学霸”毕业生出社会都变得“低能”了!实际工作能力很差!尤其像中药学这样实践性很强的专业实践就显得尤为重要!许多大医院的中医医生看了大半辈子病不认识中药材的大有人在!反而是农村的赤脚医生不但会看病,把脉问诊,开方,自己还会上山***挖药材,自己炮制加工!很多药怎么种怎么***收他们都知道!这种身临其境的感觉在大学校园里是很难有的。
樊蓉小妹妹我为你点赞,我也会不停的关注你的微信公众号,阅读你的“植物游记”期待你的不断更新!当代的女“神农”继续加油!
西晋时,一位名叫张华的人曾经写过一本《博物志》,分类记载异境奇物﹑古代琐闻杂事及神仙方术等。这本书,为后世提供了很多有意思的故事,如牛郎织女、猕猴盗妇。女大学生的“植物游记”,其实和《博物志》有异曲同工之妙,同样是发掘一些有趣却又少有人探究的东西,若干年后,说不定也会被人写成几个小故事。
当然,没有一件事是一蹴而就的,非得热爱不可。这位名叫樊蓉的女大学生住在贵州毕节,从小就伴着贵州的山山水水、奇花异草长大,见惯了苗医苗药、彝医彝药,自然就引起了她的好奇心。有了这一颗好奇心,才有接下来的四处游历。无论过程是否艰苦,但至少是件快乐的事。人一定要做快乐的事,不快乐的话,做起来就像是老牛拉磨,费劲无比。最重要的是,老来回头一望,什么自豪的事都没有剩下。
一个有理想的人永远会朝自己的目标前行,樊蓉的理想是写成二十一世纪的《本草纲目》,那么无数和她同样年纪的人呢?他们是否也有这样的理想?我不知道,但我希望无数的青年都像樊蓉一样,抱有理想,立足行动。
贵州康世奥药业有限公司***?
没有设立***。
贵州康世奥药业有限公司,创建于2013年12-05日,注册资本100万人民币,地址:贵州省七星关经济开发区标准厂房26#楼六层。是自然人田茂富和程挺猛共同出资创办,主要从事1类医疗器械的生产和销售业务。产品有苗舒宝跌打损贴、万宁宝宝抑菌乳膏、苗药百毒膏草本膏等产品。
中医与道医有什么区别?
《道医学》——
老子《道德经》的“道”为核心内容,以形神兼治为手段的医学及发展出来的道医学流派。道医不是道教,是道教长生不死思想的理论实践促动下,由教内宫观到时学着、教外道家学者一医弘教,以医传道,以医自济济人为手段而自然演化出的一支医学流派。
道医大概区分为三个不同层面,第一层面,形治部分,道医在治病防疾过程中,善于运用传统医学本草汤液、方剂(各种丸散膏)及针灸手段,这与中医学内容大致相同。第二层面,养生部分,包括导引,调息、内丹、辟谷,内视、房中等项。是道医学最具有特色的部分。第三层面,即神治部分,其内容包括道、德、符、占、签、咒、斋、祭祀、祈祷等,这一部分与人的信仰、品德、民间疗法有很密切的关系,
道教公认的实体教团创始人张道陵及著名道士葛洪、陶弘景、孙思邈以至李时珍、张三丰等,既是医学大家,又是道学大家。他们中间,既修炼内丹助成仙,又修治外丹以活人,且深研医道,济世利生,
道家(道教)医学的法与术,可分为两大类,一是与中医共同使用的治疗方法,如汤药、针灸、***等;二是道医学特有的治疗方法:如气功锻炼与治疗、劝善的情志疗法、服用内丹外丹的养生法、施行祝由禁咒、以古琴为主的音乐疗法等,乃至依于河车路(内丹导引)的杵针疗法,依于经络及武功修习而展现的药功及拨筋疗法等。
(注:道家所说的“俢仙”并不是神话中可以飞天入地的神仙,而是道教中的一种身心脱俗)
从中医的渊源来说,道、医同源。但后世中医离道可能越来越远。至少现在的趋向还是这样。
不说别的,就看《黄帝内经》,里面记载了很多道医的内容,最典型的如现在称为“运气七篇”的运气学内容,但《黄帝内经》里,又何止运气七篇在讲医与道的关系呢?
《黄帝内经》的运气学,现在明白的人已经很少了,虽然最近这些年通过网络传播,更多的人接触到了运气学,但真正弄懂的确实不多。更多的人看到它的表述,就感觉迷糊了,弄不懂了。还有一些人也是借此弄不明白来攻击中医的。
张仲景之所以成为了医圣,与他传播中医的作用分不开。他是把过去的汤液经与内经结合在一起的集大成者,让中医的理论与药方合流,提出了行之有效的治疗方法。让后世中医可以通过《伤寒论》接触和学习中医,而不是通过《黄帝内经》里的医理学习。《黄帝内经》所讲的医理更复杂,而且更不易操作,而《伤寒论》则不一样,讲出来的都是疾病表现特征与治疗之道。后世中医学子,一定程度上,也可以通过“按图索骥”的方法,开始中医学习。
也就是说,《黄帝内经》里,中医还有很明显的道医痕迹,而到了《伤寒论》中,或者张仲景之后的时代,中医就已经把医理融入实践,让具体的辩证和治疗手段,成为了中医的学习重点。这足以应付大多数当时的疾病。
当然,要做大医,上医,还得回到中医经典里,用医理指导中医。但对于百姓日用,日常的疾病,那些简单而行之有效的方法,更容易为大众掌握,成为中医普及的法子。
现代中医个道医的区别,在于道医关注的是中医本源、理论,弄懂理论,可以举一反三。而现代的很多中医,丢了理论与核心,把中医变成一种实践医学。讲的的不是中医理论,而是疾病的症与证,外在表现,并通过外在表现进行合参,以及按照自己熟悉的一套方法进行治疗。于是,大病、难病治不好了,中医治病的道理说不清楚了,说出来的道理流于教条,不易为人所知,脱离了生活,也就脱离了中医的“活着”。以至于一些人认为中医要“寿终就寝”了。
中医其实离不开它的本源。离开了阴阳五行的理论,中医就是无根之木,无源之水,离开了百姓对中医的广泛认知,中医终究要成为僵死的医学。而中医之所以能够存续数千年,根本的,就在于它活在百姓中,在于它的理论不离天道,无法被泯灭。除非地球不在了。
中医留下了不少典籍。这些中医典籍,就是后世修正医学,返璞归真的模板。中医经典不死,中医必将永存。这应该就是中医与人类发展的规律同源的现实所在。
核心观点——中医源自道家,历代古中医多是道家。学中医最好兼学道家,可学全真教丘处机的龙门派。佛医(藏医)可与道医相提并论。苗医可视为与古中医同源不同流派的分支。
中医源自道医。或者说,中医最初本来就是道医,从“金元四大家"开始,逐渐从道家分离出来。仔细查一下古代名中医的人物传记,很多是道家人物,只是他们医名太盛,盖住了道家身份。比如神话时代的黄帝、三国的张仲景、东晋的葛洪、唐朝的孙思邈、南宋的陶弘景,明朝的李时珍等等。
再看一下古中医根本经典《黄帝内经》,以中医看是医书,以道家看更是千古大道书。而历代道家高道,几乎都通道医(古中医)。反过来看,为什么现代出不了古代孙思邈一样的大宗师级别的中医?其中一个主要原因,正是因为现在中医几乎不学道家,如乏源之水难以充沛,因缺少了道家这个大源流的缘故,医疗效果就低了一个层次。
什么叫道医?试读唐朝神医孙思邈《大医习业》:"凡欲为大医,必须谙《素问》《甲乙》《黄帝针经》、明堂流注、十二经脉、三部九候、五脏六腑、表里孔穴、本草药对、张仲景、王叔和、阮河南、范东阳、张苗、靳邵等诸部经方。又须妙解阴阳禄命,诸家相法,及灼龟五兆,《周易》六壬,并须精熟,如此乃得为大医。若不尔者,如无目夜游,动致颠殒。次须熟读此方,寻思妙理,留意钻研,始可与言于医道者矣。又须涉猎群书,何者?若不读五经,不知有仁义之道;不读三史,不知有古今之事;不读诸子,睹事则不能默而识之;不读《内经》,则不知有慈悲喜舍之德;不读《庄》《老》,不能任真体运,则吉凶拘忌,触涂而生。至于五行休王、七耀天文,并须探赜,若能具而学之,则于医道无所滞碍,尽善尽美矣。"
个人浅解,道家、中医无所不通,并以道家本领驾驭中医的大医家,就是道医。东晋葛洪说过:“古之初为道者,莫不兼修医术,以救近祸焉。",现代有代表性的道医,如龙门派的张至顺道长。
以上仅供参考,是原贴。下为答疑。
李时珍是道家?普通人物简介,根本看不出来,要看《李时珍传》末尾一段话,“顾景星曰:余儿时闻先生轶事,孝友,饶隐德,晚从余曾大父游,读书以日出入为期,夜即端坐,其以神仙自命,岂偶然与?”这段翻译大意:顾景星讲“我儿时就听闻(李时珍)先生的轶事.......(李时珍)晚年跟我的曾大父经常在一起(好朋友一样的),(他)日出读书日落即止,夜里就端坐(打坐),他自命神仙,哪里是偶然呢?"——这一段已能确定李时珍是道士。
张仲景是道家?在他的名作《伤寒杂病论》自序说“怪当今之士,曾不留神医药,精究方术.......",最后一句说:“余宿擅方术,请事斯语。”。什么叫“方术”?不是道家是什么?详细的可以上网查一下北京中医药大学三位作者写的《张仲景与道家渊源考略》,里边提到了很多佐证。
历史上有很多道长,因年轻时体弱多病甚至命悬一线,为治病救命入道家,后来治好并得长生逍遥神仙之学。原因有二:1.道家自古有云“上药三品精气神”之说,通过炼化精气神来激发人体生命潜力,再加外部草药等两方面配合来医,比现在中医只用外药肯定要强啊。2.道门内部代代相传(有真传的,***道士不在此列),短则百年,长越千年,***以时日自然会积累一些验方,代代相承治病救人形同秘方,治病自有奇效。如孙思邈的《千金方》就是这么来的,千金方甚至还吸收了佛医的内容。
谢谢邀请,我也是初学者,姑且言之,说的不一定对,请多批评,谢谢!
道医因有修炼系统,能体察气血等人体内部运动规律,有了这个会对病症根源诊断奇准,加上包括修炼得来的气功、祝由等相对传统中医更为丰富的各治疗技法,治疗效果如汤泼雪,是完整版的中医。
中医不修炼,缺亲自体察,只靠字面理解去学四大经典背汤头记名方,诊治水平不到家,是残缺版的中医,纵是通过苦学成就的名医,诊治也会常犹如隔雾观花。
但就算是残缺版的中医,在内科方面也秒杀所谓的现代医学(西医)。
医道同源
中医就和现在医院的哪些中医差不多,把脉,开方子等等等等
道医和上面说的中医也差不多,但就是带有点神秘气息,用祝由术,药王法等等治病,比如中邪病或者发烧不退之类的病道医往往掐决念咒再弄完水就可以解决
但道医还有六不治
道医六不治
一、不诚不敬者不治
二、毁谤道医者不治
三、不信道,不信因果者不治
四、重财轻命者不治
五、匪盗大恶、触犯刑律之人不治
苗族的特产是什么呀?
苗族是中国南方的一个少数民族,拥有独特的文化和传统。苗族的特产很多,以下是一些比较有名的:
1. 糯米饭:糯米饭是苗族人民主要的粮食作物之一,也是传统的苗族人喜庆、祝福、祭祀等活动中不可或缺的食品。
2. 银饰:苗族银饰工艺品以精湛的雕刻技艺和华丽的造型而著称,具有很高的艺术价值和文化价值。
3. 酸汤鱼:苗族酸汤鱼是一道具有地方特色的传统菜肴,以酸辣鲜香而闻名。
4. 糯米酒:苗族糯米酒是一种传统的酒类,具有悠久的历史和独特的风味。
苗族银饰
贵州是一个多民族地区,带点民族特色的东西也是非常合适的。在这些民族工艺品当中,选苗族银饰比较受用些,如果你买侗族服饰之类的,你又不可能穿,有些苗族银饰你还可以戴。
而且苗族的银饰做工非常精美,很漂亮。如果你看过贵州的一些宣传片,那些民族女孩头上戴的银饰,基本上就是苗族银饰了,是不是很漂亮?
贵州特产之刺绣与挑花
各少数民族的刺绣都具有独特的风格,其中以苗族的刺绣最为典型,图案多取材于自然景物,在夸张的艺术中产生强烈的装饰效果。
挑花是根据底纹布上的经纬线来设计图案的装饰艺术,大多为几何图案,其中以花溪苗族挑花最为精巧,它在传统技法的基础上更有所创新,无论在色彩、构图上,更符合现代的审美情趣。
苗族特产:
1、苗族五色饭
苗族五色饭是海南省苗族制作的一种极富民族特色的饭,在农历“三月三”民间节庆之时,几乎苗寨家家制作。五色饭有红、黄、蓝、白、黑五色,皆用独特植物汗液作为天然色素拌在米中,并放进特制的木蒸笼中蒸成。
2、苗族鼓舞
苗族鼓舞流传在贵州、湖南等省苗族聚居地区,以击鼓而舞或击鼓伴舞为其主要特征。苗族各地鼓舞名称及活动形式不尽相同。
一、苗族银饰
苗族银饰就是为了婚嫁的时候全部佩戴在身上,所以女孩子结婚的时候,全身上下有一两百斤的银饰。
二、苗家的食用油除动物油外,多是茶油和菜油。 以辣椒为主要调味品,有的地区甚至有“无辣不成菜”之说。
三、 苗族蜡染
蜡染是苗族古老悠久的民间传统工艺,也是苗族同胞最喜爱的装饰品。为制作蜡染,妇女们从山上***回特定植物,捣烂后配上其他颜料,经过发酵后制成色素染料,借助简陋的工具,经过反复几次的漂染和晾干,再用白蜡点缀,便可以将用土纺机织成的土布蜡染成不同颜色的布料。